Προέκταση της βιντεοσκόπησης δόθηκε και μέσα
από την καθημερινότητά μου, όπου χρησιμοποιώντας το κινητό μου τραβάω βίντεο
από λεπτομέρειες/γεγονότα/κίνηση/ρυθμό και συνδέω/παραλληλίζω καταστάσεις π.χ. μυρμήγκια
που περπατούν προς μιαν οπή τούβλου/ άνθρωποι από ψηλά να μπαίνουν σε ένα
κτήριο. Συλλέγω το υλικό και ύστερα το επενδύω με μουσική την οποία παίρνω από το
διαδίκτυο ή μου παρέχεται υλικό ηλεκτρονικής μουσικής σε συνεργασία με έναν οκτάχρονο συνθέτη, οπότε
και προκύπτει η οπτικοποίηση της σύνθεσής του(“nonhuman”, straycat 2017).
Παράλληλα θεματικές πηγές για τη ζωγραφική
την παρούσα χρονική περίοδο αποτελούν καταστάσεις όπως το προσφυγικό ζήτημα, η
γυναικοκτονία οι προκαταλήψεις, τα ταμπού. Το έργο σε
αντίθεση με παλαιότερα όπου η μέγιστη διάρκεια ολοκλήρωσης ήταν μία νύχτα ή
δύο, τώρα παίρνει καιρό για να ολοκληρωθεί μέχρι να βρώ το στοιχείο εκείνο που
ουσιαστικά του δίνει νόημα (πρόταση-αντιπρόταση/προβληματισμός/κριτική
γεγονότων).
Εργάζομαι με λάδια και σκόνες αγιογραφίας
κυρίως σε τεντόπανα και κάμποτο ανεπεξέργαστο. Τα τρία projects 7p.m.painting music, βίντεο και
ζωγραφική δουλεύονται
με εναλλαγές μέχρι να «βρεθεί η νοηματική λύση-πρόταση» την εκάστοτε φορά. Ενώ
κινούμαι ανάμεσά τους επιστρέφω και ολοκληρώνω σχεδόν πάντα την αρχική ιδέα,
απλά με διαφορετικό τρόπο γιατί το κάθε μέσο μου δίνει διαφορετικές δυνατότητες-προοπτικές.
Τα βίντεο καταγράφουν και εναλλάσσουν ποικίλες θεματικές, το 7.p.m. επιτελείται
ως άσκηση εσωτερικού συγχρονισμού και ελευθερίας και η ζωγραφική ως μια
εσωτερική αναγκαιότητα αντιμέτωπη με τα σύγχρονα μέσα∙ ως κώδικας κανόνων(προσχέδια,
μελέτες, μυρωδιά από λάδια) που θα συνεχίσει να έχει υπόσταση όσο κι αν έχουν
εξελιχθεί τα μέσα και οι τεχνολογικές δυνατότητες για τη δημιουργία.
